NIEDZIELA I ŚWIĘTA 7:00, 8:30, 10:00, 11:30, 16:00,
18:00
ŚWIETA W DNI PRACY
7:00, 8:00, 16:00,
18:00
Godzinki o NP. NMP - niedziela
6:30
Sakrament Chrztu - druga
niedziela miesiąca
11:30
Diecezja
Rzeszowskia17.02.2019
r.
Komunikaty
Kurii VI
Niedziela Zwykła
1.
W
dniach od 8 do 10 marca br. Duszpasterstwo
młodzieży przy klasztorze ojców dominikanów
w Rzeszowie wraz z Referatem ds. duszpasterstwa
młodzieży organizują warsztaty
muzyki liturgicznej "Muzyka żywa"
dla członków scholi oraz chórów młodzieżowych
i dorosłych, a także dla animatorów śpiewu
kościelnego.
Informacje na stronie parafii oo. Dominikanów
i www.zbuta.rzeszow.pl
2.
W dniu 20 lutego
2019 r. o godz. 18:00 w Muzeum Diecezjalnym
w Rzeszowie odbędzie się wernisaż
wystawy pt. "Miejsce w czasie.
Pejzaż wyobraźni".
Wystawa będzie czynna do 20 marca
br.
Parafia pw. Opatrzności Bożej Rzeszów
Historia
zgromadzenia Salezjańskiego
Zgromadzenie
Zgromadzenie Salezjańskie
czyli Towarzystwo św. Franciszka Salezego zostało
założone przez św. Jana Bosko w drugiej połowie
XIX w. w Turynie. Ksiądz Bosko, duszpasterz i opiekun,
ojciec i nauczyciel opuszczonej, pozbawionej środków
do życia turyńskiej młodzieży wielokrotne był zachęcany
do zapewnienia przyszłości założonym przez siebie
oratoriom poprzez powołanie do życia zgromadzenia
zakonnego. Zachęty płynęły nie tylko ze strony kościelnych
hierarchów, ale także od ówczesnego rządu, który
pomimo przeciwnej Kościołowi orientacji politycznej
widział potrzebę kontynuowania dzieła wychowania
zapoczątkowanego przez kapelana włóczęgów.
Powstanie
Św. Jan
Bosko korzystając z poparcia papieża Piusa IX
oraz z praktycznych wskazówek ówczesnego ministra
Ratazziego, pomimo obowiązującego prawa kasaty
zakonów, 13 kwietnia 1874 roku doprowadził do
zatwierdzenia reguł Zgromadzenia Salezjańskiego
przez Stolicę Apostolską. Od pierwszych lat istnienia
dzieło turyńskiego świętego cechowało ogromny
dynamizm rozwoju. W roku 1888 (rok śmierci ks.
Bosko) jego zgromadzenie liczyło 774 członków
i 57 wspólnot zakonnych w dziewięciu państwach
Europy i Ameryki.Salezjanie jako kapłani, bądź
jako bracia zakonni (koadiutorzy), kontynuują
dzieło swojego założyciela urzeczywistniając tajemnicę
zbawienia przede wszystkim w życiu młodzieży.
Charyzmat
Charyzmat
salezjański urzeczywistnia się w różnych formach
pracy i zaangażowania duszpasterskiego: na polu
wychowania, misji, ewangelizacji poprzez środki
społecznego przekazu oraz prowadzenie różnych
ośrodków duszpasterskich szczególnie w środowiskach
ubogich. Zgromadzenie wychowawców. Głównym posłannictwem
zgromadzenia jest jednak wychowanie młodzieży.
Ksiądz Bosko określił metodę wychowawczą przez
siebie wypracowaną jako system prewencyjny, bądź
zapobiegawczy. Metoda ta stanowi owoc syntezy
geniuszu wychowawczego ks. Bosko, osiągnięć nauk
pedagogicznych i inspiracji płynących z Ewangelii
oraz tradycji chrześcijańskiej.
System
prewencyjny
System prewencyjny opiera
się na trzech filarach:
- dobroci
- rozumie
- religii
Dobroć
okazywana wychowankowi stanowi podstawowy budulec
relacji przyjaźni i zaufania. Księdzu Bosko zależało,
aby wychowanek sam potrafił odkrywać w wychowawcy
postawę miłości i ofiarowane mu dobro.
Do osiągnięcia tego celu
potrzeba było odwoływania się do rozumu wychowanka
poprzez cierpliwe wyjaśnianie i uzasadnianie wydawanych
poleceń. Zasada rozumności dotyczyła również kompetencji
wychowawcy jako świadomego reżysera akcji wychowania.
W religii ks. Bosko znalazł źródło motywacji do
stawiania sobie wymagań i robienia postępów w
pracy nad swoją osobowością.
Celem wychowania było dla
św. Jana Bosko zbawienie młodzieży rozumiane w
perspektywie jej egzystencjalnej sytuacji: Chcę
byście byli dobrymi chrześcijanami i uczciwymi
obywatelami, pragnę byście byli szczęśliwi tutaj
na ziemi i w przyszłości w niebie.
Warunkiem skuteczności metody
prewencyjnej jest tzw. asystencja czyli stała
obecność wychowawcy wśród wychowanków i pełen
serdeczności bezpośredni kontakt z nimi.
Przybycie
na ziemie Polskie
Przyjmuje
się, że pierwsi salezjanie przybyli na polskie
ziemie w 1898 r. Jednak pierwszym miejscem działalności
wychowawczej na wzór Księdza Bosko było Miejsce
Piastowe: zainicjował ją bł. Bronisław Markiewicz
w 1892 r. Ze względu na skomplikowane losy założyciela
zgromadzenia Michalitów cezurą wyznaczającą
początek dzieła salezjańskiego w naszym kraju
stała się wspomniana data: w 1898 r. w Oświęcimiu
salezjanie objęli ruiny podominikańskiego klasztoru
i kościoła oraz otworzyli pierwszy zakład wychowawczy
dla chłopców, a zaraz potem gimnazjum. Właśnie
ta placówka stała się dla polskich salezjanów
domem macierzystym.
Oświęcim był także siedzibą
pierwszego nowicjatu (1903/4 r.) oraz Inspektorii
Austro-Węgierskiej, która rozpadła się rok po
odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1919
r. Powstała wówczas Inspektoria Polsko-Jugosławiańska
p.w. św. Stanisława Kostki (której inspektorat
trzy lata później przeniósł się z Oświęcimia do
Warszawy). Od 1933 r. Polska miała dwie własne
prowincje: warszawską i krakowską (Inspektoria
św. Jacka). Świadczyło to o bardzo prężnym rozwoju
Towarzystwa Salezjańskiego w naszym kraju; w tym
czasie należało do niego już 571 Polaków. Salezjanie
zakładali szkoły, prowadzili domy dziecka i oratoria.
II
Wojna Światowa
Podczas
drugiej wojny światowej niemal wszystkie z 46
placówek obsługiwanych przez 645 salezjanów zostały
zamknięte. Przeszło 140 salezjanów znalazło się
w więzieniach, obozach koncentracyjnych lub na
wygnaniu. Wielu z nich dało świadectwo heroicznej
miłości Boga i Ojczyzny: m.in. bł. Józef Kowalski,
więzień Auschwitz, który został zamordowany za
posiadanie i odmowę podeptania różańca oraz pięciu
błogosławionych oratorianów (tzw. Piątka Poznańska).
Franciszek Kęsy, Edward Klinik, Jarogniew Wojciechowski,
Czesław Jóźwiak i Edward Kazimierski zostali zgilotynowani
w Dreźnie w 1942 r. za zdradę Trzeciej Rzeszy.
W więzieniu zachowali spokój i niespotykaną pogodę
ducha, a dowodem głębokiej i niezachwianej wiary
były napisane przez nich listy. 62 księży i braci
koadiutorów zginęło śmiercią, która miała wszelkie
oznaki męczeństwa.
W latach 1939-45 życie straciło
w sumie 114 salezjanów, kolejnych dwustu rozproszyło
się po świecie. Po wojnie trzynaście placówek,
w tym pięć o charakterze oświatowym (m. in. w
Wilnie i Lwowie), znalazło się za granicą. Pozostałe
szybko odbudowano. Z drugiej strony pojawiły się
nowe możliwości pracy na ziemiach zachodnich i
północnych (tzw. Ziemie Odzyskane). Zwłaszcza
na zachodzie kraju salezjanie przejęli wiele parafii
opuszczonych przez niemieckie duchowieństwo.
Po
wojnie
Ogromne
potrzeby były w dziedzinie szkolnictwa i oświaty:
salezjanie wychodzili im naprzeciw i w 1948 r.
prowadzili 22 szkoły:
- osiem zawodowych
- cztery gimnazja zawodowe
- sześć gimnazjów i liceów ogólnokształcących
- cztery niższe seminaria duchowne
A ponadto prowadzili 23
internaty, 16 domów dziecka, dwie bursy, 22 oratoria.
Salezjańska działalność
wychowawczo-oświatowa tuż po wojnie cieszyła się
ogromnym uznaniem społecznym, a co za tym idzie
poparciem władz szkolnych i politycznych. Niestety
nie trwało to zbyt długo: władza ludowa konkurencji
w edukacji i wychowaniu nie tolerowała. Wszystkie
szkoły prowadzone przez salezjanów upaństwowiono
lub zlikwidowano w latach pięćdziesiątych, najpóźniej
na początku lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku.
Wyjątek stanowiła Szkoła Zawodowa w Oświęcimiu,
która funkcjonowała przez cały okres PRL.
Mimo tego, że praktycznie
jedyną możliwością pracy była posługa w parafiach,
zgromadzenie nadal dynamicznie się rozwijało.
Potwierdza to kolejny podział: w 1979 r. powstały
dwie nowe inspektorie w Pile i we Wrocławiu.
Liczba współbraci wynosiła wówczas 938 i z roku
na rok wzrastała. Na stulecie przybycia salezjanów
do Polski było ich ok. 1200.
Salezjanie
dzisiaj
Po upadku
komunizmu, członkowie Towarzystwa św. Franciszka
Salezego mogli wreszcie wrócić do specyficznej
dla siebie działalności wychowawczej wśród młodzieży.
W czterech inspektoriach powstały liczne ośrodki
wychowawcze, szkoły różnego rodzaju i szczebla,
bursy, internaty, centra kształcenia, nie wspominając
o oratoriach. Obecnie salezjanie prowadzą ponad
30 ośrodków oświatowych (szkoły lub zespoły szkół):
na tle ok. 500 szkół katolickich w Polsce jest
to znaczący procent. Ponadto salezjanie prowadzą
własną działalność wydawniczą, wysyłają misjonarzy
do wielu krajów na wszystkich kontynentach, pracują
jako naukowcy i wykładowcy na wyższych uczelniach
(nie tylko katolickich).
Ich celem nadrzędnym nadal jednak pozostaje wychowywanie
młodych ludzi na dobrych chrześcijan i uczciwych
obywateli.
Salezjanie
w świecie
Obecnie
ponad 16 tysięcy Salezjanów kontynuuje pracę św.
Jana Bosko w 128 krajach, na wszystkich kontynentach.
W 97 inspektoriach istnieje 1849 wspólnot zakonnych
zaangażowanych w prowadzenie różnego rodzaju działalności
wychowawczo- duszpasterskiej.
Praca wychowawczo-duszpasterska
wśród dzieci i młodzieży:
Rodzaj
Ilość
Podopieczni
Oratoria
1
325
479
400
Szkoły
podstawowe, gimnazja, licea
961
857
847
Szkoły
zawodowe i rolnicze
520
167
226
Internaty
i bursy
448
39
471
Ośrodki
wychowawcze i resocjalizacyjne
270
41
385
Centra
dla imigrantów
44
92
343
Ośrodki
dla trędowatych
6
2
874
Centra
medyczne
66
177
176
Inne
ośrodki asystencji socjalnej
178
143
024
Praca
duszpasterska:
Rodzaj
Ilość
Parafie
1
047
Parafie
misyjne
216
Centra
misyjne
44
Parafie
"ad personam"
267
Kaplice
publiczne
231
Sanktuaria
i bazyliki
100
Ewangelizacja
poprzez środki masowego przekazu:
Rodzaj
Ilość
Inspektorialne
ośrodki przekazu społecznego
58
Wydawnictwa
50
Drukarnie
56
Ośrodki
przygotowujące pomoce audiowizualne
29
Księgarnie
110
Centra
obróbki danych
35
Rozgłośnie
radiowe
27
Stacje
radiowo-telewizyjne
18
Strony
internetowe
900
Rodzina
Salezjańska
Niedługo
po założeniu Towarzystwa św. Franciszka Salezego
ks. Bosko podjął podobną inicjatywę w odniesieniu
do świata żeńskiego: razem z Marią Dominiką Mazzarello
założył Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki
(siostry salezjanki, 1872). Wreszcie w 1876 r.
powołał do życia Stowarzyszenie Współpracowników
Salezjańskich, złożone z osób świeckich (choć
mogli do niego należeć także duchowni), którego
celem było wspomaganie w pracy wychowawczej. Tak
powstał zrąb Rodziny Salezjańskiej w sensie ścisłym,
do której dołączyli jeszcze Byli Wychowankowie
Salezjańskich szkół i innych instytutów wychowawczych.
W chwili obecnej (stan
z 2006 r.) rodzina ta rozrosła się do 23 grup
i obejmuje ponad 420 tys. osób na całym świecie.
Poszczególni członkowie są przyjmowani na mocy
decyzji Przełożonego Generalnego salezjanów
ojca całej Rodziny Salezjańskiej.
Elementy wspólne dla całej
Rodziny salezjańskiej:
1. Powołanie salezjańskie
- współudział w charyzmacie ks. Bosko
2. Młodzieżowe posłannictwo
3. Ludowe posłannictwo
4. Duch salezjański - styl życia i działania
5. Związek z Założycielem Rodziny Salezjańskiej
i jego następcami jako ośrodkiem jedności
Parafia
pw. Opatrzności Bożej w Rzeszowie 35-310
Rzeszów, ul. W. Świadka 5A